Een zeer bijzondere dag deel 2

Vandaag stond het het tweede tehuisbezoek op het programma, nl. aan het tehuis waar Ning Jie haar eerste jaar heeft doorgebracht. Het tehuis was naar later bleek maar zo'n twee en halve kilometer van het hotel af, aan de rand van Ningyuan maar toch was er een auto met chauffeur geregeld door Yong Feng, wederom de dame van de receptie! Zo hebben we met haar erbij dus eigenlijk al twee dagen de beschikking over twee gidsen.

We kwamen eerst bij het Civil affairs bureau aan, de plek kwam ons bekend voor want dat was één van de weinige foto's die we hadden van het vroegere tehuis. Er was een aantal jaren geleden een nieuw tehuis gebouwd wat iets verderop stond, we moesten dus nog even een klein stukje rijden.

Vanaf dat moment leek alles wel in een stroomversnelling te gaan.

We reden het pleintje op voor het tehuis en stapten de auto uit. Voor de ingang liet een groepje bejaarden het tafereel gelaten over zich heen komen. Het is nl. niet alleen een weeshuis maar ook bejaardenhuis en gehandicapten opvang. Al snel kwamen de medewerkers van het tehuis op ons af om ons te verwelkomen. Mw. Li Yang was de directrice en bij haar waren nog vier andere medewerkers van het tehuis waaronder de man die destijds in Changsha ons Ning Jie overhandigde. Wij altijd gedacht hebben dat het een chauffeur was!

We werden vervolgens naar de derde verdieping van het gebouw geloodst en al snel viel op dat het tehuis duidelijk een stuk minder mooi was dan dat van Yue.
Op de bovenste verdieping keken wat baby's in walkers (van die loopstoeltjes waar ze inhangen) nieuwsgierig toe wat er ineens allemaal gebeurde.
De gebruikelijke watermeloen werd aangesneden en wat kinderen pikten er ook een graantje van mee.
De directeur hield voor ons een mooie toespraak welke eerst in het Engels en daarna in het Nederlands vertaald werd. Ze stelden het zeer op prijs dat Ning Jie terug was gekomen om het tehuis te komen bekijken!!!
Ook het fotoalbum wat Mo gemaakt had met daarin de Chinese onderschriften, vertaald door onze buurvrouw Yuan (nog bedankt hè) viel erg in de smaak. Iedereen moest het wel even bekijken.
Helaas bleek al snel dat Ning's vaste verzorgster met pensioen was en we haar niet konden ontmoeten.
Wel kwam er tot onze verbazing ineens een foto tevoorschijn van Ning staand in een kinderledikantje welke wij nog nooit gezien hadden!
Hoe bijzonder was dat!!!
Hierna zijn we naar Ning's kamertje gegaan. Wat een contrast in vergelijking met Yue's tehuis! De donatie zal dan ook goed besteed zijn! We mochten even in het kamertje blijven om het allemaal goed tot ons te laten komen.
We hebben uiteraard veel foto's en filmpjes gemaakt zodat we het later op ons gemak nog eens kunnen herbeleven.

Al snel kwam aan het bezoek weer een einde en was het tijd voor de gebruikelijke lunch. Ditmaal niet in één of ander achteraf kamertje maar gewoon in ons eigen hotel (waar we tot dan toe eigenlijk alleen maar ontbeten hadden). Wij gingen weer terug met de auto maar het personeel had geen auto dus die gingen met hun scooters achter ons aan.

Deze keer niet van die exotische gerechten maar een andere uitdaging, het proosten (en vervolgens het glas bier achteroverslaan). Ik had hier al eens eerder over gelezen en gehoord maar nu waren we er dus zelf in terecht gekomen. Er zijn aardig wat flessen bier doorheen gegaan maar op een gegeven moment was het echt genoeg. "We don't want to get drunk in presence of the children" was mijn repliek en dat werkte blijkbaar.

Na de lunch zijn we naar de Hypermarkt gegaan om op zoek te gaan naar een droger voor het tehuis. Mo had wat kleintjes op schoot gehad en merkte dat hun kleertjes klam waren en stelde dus aan de gids voor om een droger te gaan kopen. Dat was wederom gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het barstte van de wasmachines en droogzwiepers maar echte drogers.....
We spraken af dat er één besteld zou worden en dat ze hier dan foto's van zouden maken zodra deze in het tehuis geïnstalleerd was.
Voor de kinderen zelf hebben we een winkelwagen vol met speelgoed en knuffels gekocht want daar was in het tehuis geen spoor van te bekennen.
Voor de supermarkt namen we afscheid van elkaar en bedankten ze hartelijk voor alle zorg die ze de kinderen maar vooral ook Ning Jie hebben gegeven.

's Avonds zijn we weer samen met Yong Feng gaan eten, deze keer bij een soort van KFC want we konden geen Chinees meer zien (das best moeilijk in China). Het zou het laatste avondmaal met hem zijn want morgenochtend vertrekt hij richting Changsha om de eerste verjaardag van zijn zoon te gaan vieren. we hebben hem een grote knuffel gegeven welke hij Ronald moest noemen ;-P
Terug bij het hotel was op onze hotelkamer het echte afscheid want hij ging de volgende ochtend al vroeg weg. Het was erg fijn dat hij de afgelopen dagen ons door Ningyuan heeft geloodst en ons een openhartig inkijkje in het hedendaagse China heeft gegeven, bedankt YF!

Morgen zijn we dus helemaal op onszelf aangewezen in Ningyuan maar dat gaat wel lukken!!!