De eerste dag in Ningyuan

Na het ontbijt en uitchecken vertrokken we om 9:30 vanuit een regenachtig Chenzhou richting Ningyuan. Dit was een rit van zo'n 125 km, maar doordat dit volgens zeggen allemaal over provinciale wegen liep kon dat wel een een uur of drie gaan duren.

Als snel reden we de stad uit en het platteland in. We keken ons ogen uit. Mooie groene rijstvelden met boeren aan het werk, tabaksplantages en glooiende heuvels trokken aan ons voorbij. Af en toe moest de minivan wat langzamer rijden en dan konden we extra goed de omgeving in ons opnemen. Yue en Ning controleerden per toebeurt op de Nokia navigatie of we nog goed reden. Halverwege was er ineens een brug afgesloten dus moesten we een omleiding nemen. Nu reden we dus echt door het bobbelige Chinese achterland. De gids, Jacky (maar wij mogen Yonh Feng zeggen) gaf ons onderweg nog leuke achtergrondinfo, zo is bijv. Hunan bekend om z'n tabaksproductie. Gelukkig stinken die planten niet zo als een sigaret.

Sneller dan verwacht waren we in Ningyuan aangekomen en reden we de oprit van het hotel op.
Dat viel absoluut niet tegen, we hadden een 3 sterren hotel verwacht waarvan er twee naar beneden gevallen waren! Het inchecken in zo'n hotel lijkt elke keer weer alsof het allemaal niet geregeld is. Grote ogen, een hoop heen en weer gepraat, telefoontjes met de manager van weet ik veel wat en daar z'n baas weer van, dan is het maar goed dat je een gids bij je hebt.

Nadat alle koffers op de kamer z'n plekkie hadden gekregen om weer veilig open te kunnen exploderen konden we Ningyuan op eigen houtje gaan verkennen. Ik heb inmiddels al zo vaak de plattegrond en foto's via Google Earth gezien dat ik de weg zo'n beetje kan dromen. Om er eindelijk in het echt te zijn was toch wel erg bijzonder.
Zoals te verwachten viel hadden we enorm veel bekijks. We zitten hier echt in een van de minst toeristische gebieden dus de meeste Chinezen hebben een westerling alleen maar op TV gezien.
Er was een hagelnieuwe Hypermarkt vlakbij het hotel neergezet en daar hebben we een tweede poging tot het kopen van een goede fles wijn kunnen doen (en natuurlijk nog wat andere noodzakelijkheden). De cassiere was bij het afrekenen zo verbaasd om ons te zien dat ze spontaan niet meer kon rekenen, wij gelukkig wel en we corrigeerden haar rekenfoutje. Ze kon er wel om lachen en de rest van het toekijkende publiek ook.

Op straat komen vooral jonge chinese meiden naar ons toe en proberen op ons hun schoolengels uit, helaas gaat het meestal niet verder dan "Hello, how are you", maar goed, wij komen in het Chinees ook niet veel verder dan dat.

We kwamen na een stuk gelopen te hebben op de lokale markt uit en hier is echt alles vers en rechtstreeks van het platteland. Ik snap nu ook waarom er aan die chicken curry geen vlees zat en bijna alleen maar botjes want die kippen die hier lagen waren broodmager! Mo heeft in een kraampje geprobeerd om wat gemalen pepers te kopen voor de kruidenverzameling maar dat kopen lukte niet, ze stopten het zakje in onze handen en maakten een vriendelijk "wegwezen" gebaar: we kregen het GRATIS mee!! Toen we luidop zeiden "Oooo het is gratis!!!" moesten ze hard lachen.

Met Ning hebben we onderweg een fotowestrijd gehouden om zoveel mogelijk "Ning" tekens te fotograferen en dat is erg leuk geworden zoals je hieronder wel zult zien.

Tegen vijfen waren we weer terug van onze eerste dorpsronde en heel wat indrukken rijker.

We hadden om 18:00 afgesproken met Yonh Feng om ergens in een lokaal restaurant te gaan eten. Hij wist ook niet precies waar een goed restaurant te vinden wat een beetje in het midden moest hangen tussen chinese en westerse maatstaven dus we zijn maar op de bonnefooi een richting op gaan lopen. Na het aan een politieagent te hebben gevraagd en een karaokebar binnen te zijn gelopen kwamen we in een tentje uit waar je normaal gesproken nooit naar binnen zou zijn gelopen. Het verf bladderde van de muur en de TL verlichting scheen sfeerverhogend op de ronde tafels met draaiplateaus (altijd een hit bij Yue). Het servies zat steriel vacuum verpakt dus dat moest wel schoon zijn en de gids had er wel vertrouwen in. Er werd een schaaltje pelpinda's op tafel gezet en Yue had zo'n trek dat hij er eentje zonder te pellen in z'n mond stak en begon te kauwen. Een vies gezicht was het gevolg. Yonh Feng besprak onze eetwensen en er werden diverse gerechten besteld. Het eten was heerlijk en we hebben erg gelachen met z'n allen. Ning en Yue aten ook goed mee van de Chinese kost maar vooral het pellen van de pinda's was een erg leuk tijdverdrijf. Anderhalf uur later verlieten we een stukkje zwaarder maar slechts 100 Yuan lichter (€12,50) het restaurant. Een fooi wilden ze niet eens accepteren!!! Hier gaan we zeker nog een keer eten!!!

Die fles wijn moest natuurlijk ook nog open alleen hadden we geen kurkentrekker. Gelukkig kon de gids hier bij de lobby om vragen en deze zou op onze kamer bezorgd worden. Na een uur was er nog geen kurkentrekker. Gelukkig is daar de technologie en met een vertaalapp op zak ben ik naar de receptie gegaan en had al vrij snel de kurkentrekker in mijn bezit. Proost!!!

Zo kwam aan de eerste indrukwekkende Ningyuan-dag een einde, de kids en Mo liggen lekker te pitten en ik ben onder het genot van een wijntje aan het tikken en luisteren naar het Brussels Jazz Orchestra!

Hopelijk trekken morgen de wolken wat meer op en kunnen we het zuidelijker gelegen "Emperor Shun Mausoleum" gaan bezoeken.