Een heerlijke dag met een iets minder heerlijk ein

De dag begon deze keer ook weer mistig, alhoewel het zicht al beduidend beter was.
We hadden daarom het plan om naar het nabijgelegen eiland te gaan waar we via Google Earth hadden gezien dat er wat strandjes waren en een leuk wandelpad langs de kust, dat moesten we uitchecken!
Ik had ook al gezien dat een wandelingetje ernaartoe over de mini-afsluitdijk geen optie was (zo'n 7 km) dus bij de balie een taxi proberen te bestellen. Ik vroeg: "We want a taxi to the beach". Zij: "a taxi to Beijing??????". Afijn, met de hulp van wat andere collega's was het dan toch gelukt en na een vijf minuten stond de aardige chauffeur al voor het hotel. Toen hij Ning en Yue zag moest hij natuurlijk weer in het Chinees vragen hoe dat nou kon, twee van die kids met twee lange dweilen (inmiddels herken ik de Chinese zinnen al). De portier legde het uit en een brede grijns was ons deel. In een aftandse Volkswagen Jetta reden we naar het strand waar het stukken minder miste.
Eenmaal uitgestapt waren stonden op weg naar het strand weer de geijkte kraamjes welke allemaal precies hetzelfde verkochten (dat kopieren zijn ze nog niet verleerd...). Bij één van de kraampjes hebben we voor Ning en Yue een emmertje en schepje gekocht zodat ze daar lekker mee konden spelen.
Het Lian Dao eiland bleek een ecologisch park te zijn waar je zelfs toegang voor moest betalen om naar binnen te mogen.
Na 100 Yuan neer te hebben geteld (da's best veel voor Chinese begrippen) mochten we naar binnen. We kwamen op een groot strand uit maar daar wilden we niet liggen. Een stuk verderop was een wat kleiner strandje welke we via een idyllisch pad langs de kustlijn konden bereiken. Wat was het hier mooi zeg! Grillige pijnbomen op de rotsige kust en het geruis van de branding.... heerlijk!
Halverwege kwamen we op een schelpenstrandje. De kids teleurgesteld dat er geen zand was maar toen ontdekten ze wat een mooie schelpen hier lagen, de emmertjes waren snel gevuld. We gingen weer verder.
Het strandje leek maar niet dichterbij te komen, toch maar even de Nokia erbij gepakt, misschien was het wel weggespoeld. Volgens de GPS waren we er toch echt bijna en na zo'n anderhalf uur gelopen te hebben was het strand in zicht. Alleen leek het wel of de Loveboat was gezonken.... Het strand stond vol met bruidspaartjes welke allemaal met fotoshoots bezig waren. We gooiden onze hagelwitte hotelhanddoeken op het zand en installeerden ons voor een heerlijk middagje zee en strand. Het water was ijskoud dus zwemmen zat er niet in maar zandkasteeltjes maken ging des te beter.
Het was heerlijk om hier even bij te kunnen komen van de hectiek van gisteren en alles nog eens goed een plekje te kunnen geven.
Tegen het eind van de middag zijn we weer teruggegaan naar de poort van het park, deze keer met een busje, dat scheelde een fikse wandeling (jullie moeten ons nog wel een beetje herkennen als we terugkomen). De poort uit werden we opgewacht door wat té opdringerige semi taxichauffeurs die ons in een busje wilden proppen. Ik zag geen officiële taxistikkers dus vertrouwde het niet. Gewoon Nederlands blijven praten en onnozel kijken hielp in dit geval. Een stuk verderop stond een echte taxi welke ons weer veilig terugbracht bij het hotel.

En dan moesten we natuurlijk nog avondeten. Als snel werd besloten om dat toch maar in het hotel te doen, we hadden tenslotte al genoeg gelopen (echte reden: je weet echt niet wat ze je gaan voorschotelen in een lokaal restaurant).
De eerste keer hadden we gekozen voor het Chinees buffet wat niet echt onze smaak was, deze keer besloten we om toch maar naar het westerse restaurant te gaan.
We liepen de gigantisch lege zaal binnen en het meisje wat al maanden betaald werkeloos achter de bar stond, had eindelijk klandizie.

Ze sprak geen woord westers (lekker handig in een westers restaurant) dus hier werden ook weer wat vertaalchinezen opgetrommeld en we konden bestellen.
Het best gelukt was het bier , de zalm en de tonijnsalade maar voor de rest klopte er vrij weinig van. De Icetea voor de kids was dus gewoon koude thee met ijsblokjes (ok dan , goed geprobeerd). De tomatensoep was geschift (of dit moet de chinese variant zijn) en de Chicken Curry leek meer op Adam Curry maar dan in hele kleine stukjes gehakt. In elk stukje zat wel een bot(je).Ik heb geprobeerd om mijn bord systematisch af te werken op zoek naar goede stukjes vlees maar volgens mij eten ze alles van een kip, behalve de filet. Net voordat ik de moed zou op gaan geven vond ik dat ene stukje zonder bot!!! YESSSS!
Monique's eten is helemaal niet aangekomen en de rijst en noodles waar we toch heel duidelijk om gevraagd hadden moeten nog geplant worden ofzo.


Goed, we hebben weer gelachen en dat is toch waar het allemaal om draait, mooie en leuke herinneringen.

Op weg naar de kamer kwamen we in de lobby een hele zwerm Chinezen tegen die op weg waren naar de liften, wij rennen want die zijn niet zo groot.
We hadden dus gegokt op de linkerlift en alle andere Chinezen stonden voor de rechter. Verkeerd gegokt, de Chinezen waren als eerste. Er verdween zo'n 20 man in terwijl er maar 13 in kunnen. Mo diriggeerde de laatkomers er ook nog even bij en Ning ging helemaal in een deuk!!!!

Zo, de koffers zijn weer gepakt en morgen gaan we de geboortegrond van ons jochie weer verlaten. Het was een indrukwekkende en mooie tijd hier waar we allemaal maar zeker Yue van hebben genoten. Hij gaat het steeds beter begrijpen en vindt het heel fijn dat hij hier is geweest.

Voor morgen staat er een vlucht naar Guangzhou (zuid China) en een treinrit naar Chenzhou (300 km noordelijker) op het programma. Hier zullen we overnachten om de volgende dag per busje richting Ningyuan te reizen, de stad waar Ning Jie vandaan komt.